Nadat zijn oom Aboe Taalib was gestorven en de Profeet Mohammed ﷺ niemand meer had die hem tegen het kwaad van zijn volk kon beschermen, zocht hij bescherming bij de leiders van de stad Taif.
Maar zij gaven geen gehoor aan hem.
In plaats daarvan stuurden zij de kinderen en dwazen van Taif op hem af, die hem bekogelden met stenen totdat zijn voeten onder het bloed zaten.

De Profeet ﷺ zei:

‘Daarop vertrok ik terwijl ik diep bedroefd was.
Toen ik bijkwam, zag ik dat ik bij de plaats Qarn ath-Tha’aalib was.
Ik hief mijn hoofd op en zag een wolk die mij beschaduwde.

Toen ik ernaar keek, zag ik dat Djibriel (de Engel Gabriël) daarin zat.
Hij riep mij en zei: ‘Allah heeft gehoord wat jouw volk tegen jou heeft gezegd en hoe zij hebben gereageerd. Hij heeft de Engel van de bergen naar jou gezonden, zodat jij hem opdraagt om met hen te doen wat jij wilt.’

Daarna riep de Engel van de berg mij.
Hij begroette mij en zei: ‘O Mohammed, zo is het. Als jij wenst dat ik de twee bergen van Mekka op hen neerstort, dan doe ik dat.’

Maar de Profeet ﷺ zei: ‘Nee. Ik hoop echter dat Allah uit hun lendenen mensen voortbrengt die Allah alleen aanbidden en geen enkele deelgenoot aan Hem toekennen.’

Bron: Sahieh al-Boekhaarie: 3231, Sahieh Moeslim: 1795